Γλυπτική στο σκοτάδι
Το σπήλαιο εκτείνεται σε μια διαδρομή 300 μέτρων όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει έναν εντυπωσιακό πλούτο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η θερμοκρασία εντός του σπηλαίου διατηρείται σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, μεταξύ 16 – 18 ⁰C, ενώ η υγρασία ανέρχεται στο 90 %. Προκειμένου να αναπληρώνεται κατάλληλα ο αέρας, δεν επιτρέπεται να βρίσκονται ταυτόχρονα, εντός του σπηλαίου, περισσότερα από 12 άτομα.
Κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας δεν έχει βρεθεί ενώ εντοπίστηκαν ορισμένα παλαιοντολογικά κατάλοιπα με κυριότερα τα οστά αρκούδας των σπηλαίων, ηλικίας περίπου 10.000 ετών. Το είδος αυτό έζησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Πλειστόκαινου και μετέπειτα εξαφανίστηκε. Τα αρσενικά ζώα ζύγιζαν μέχρι και μισό τόνο ενώ τα θηλυκά είχαν βάρος 200-250 κιλά. Το ύψος τους έφτανε τα 3 μέτρα σε όρθια θέση! Τα απολιθωμένα λείψανα ανευρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά μέσα σε σπήλαια, όπου πιθανώς διέμεναν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με την καφέ αρκούδα η οποία χρησιμοποιούσε τα σπήλαια μόνο κατά τη διάρκεια της χειμέριας νάρκης.
Μέσα στη σπηλιά σχηματίζονται 7 μικρές υπόγειες λίμνες ενώ είναι το μοναδικό σπήλαιο στην Ελλάδα με λίμνες γλυκού νερού. Διαθέτει 10 αίθουσες (η μεγαλύτερη με διαστάσεις 45×17μ), 3 γέφυρες (μία πλωτή) και 5 σήραγγες. Καθώς το σπήλαιο συνεχίζει, η έξοδος των επισκεπτών γίνεται μέσω τεχνητού περάσματος που οδηγεί σε έναν διάδρομο, ο οποίος λειτουργεί και ως εκθεσιακός χώρος. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί, μέσα από ένα πλούσιο πληροφοριακό υλικό, να ενημερωθεί για τις φάσεις κατασκευής αλλά και να παρατηρήσει μια συλλογή από διάφορες φωτογραφίες των ευρημάτων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργασίες και προσαρμογές που έγιναν στο σπήλαιο πραγματοποιήθηκαν με σεβασμό στο περιβάλλον και με την εφαρμογή κάθε απαραίτητου μέτρου για την αποφυγή οποιασδήποτε παρέμβασης στο φυσικό εσωτερικό διάκοσμο του σπηλαίου.
